Al eerder schreef ik over negatieve en positieve ervaringen wanneer ik met mijn stok loop. Toch wil ik nog een heel fijne ervaring met jullie delen. Afgelopen woensdag kwam ik terug van een weekje Frankrijk. Hoewel ik samen met mijn vriendin en haar familie heen vloog, vloog ik alleen terug. Spannend? Absoluut!
Ook in Frankrijk bleek ik een opvallende verschijning met mijn stok. Als ik een euro zou krijgen van iedereen die me vreemd aankeek of nakeek (hebben ze me verteld), dan zou ik het vliegtuig voor de terugreis zelf kunnen kopen, inclusief personeel. Toch waren ook hier de meeste mensen zeer behulpzaam. Omdat Puk niet mee terug vloog, was hulp behoorlijk gewenst. Van baliemedewerkers, grondpersoneel, stewardessen tot aan grote, kale, getatoeëerde, indrukwekkend uitziende maar poeslieve douaniers, iedereen hielp fantastisch!
Lachend zat ik als eerste in het vliegtuig. Ik zou graag willen weten wat de mensen in de boardingrij denken. Je kent ze wel, de mensen die er al een uur vóór het boarden staan omdat ze dan denken dat ze ook een uur eerder landen ofzo.
Twee jaar geleden durfde ik nog niet met de bus van Horst naar Venray. Nu vlieg ik alleen van Béziers terug naar Weeze. Maar eerlijk is eerlijk, als mensen zo vriendelijk en behulpzaam zijn, ook al is het hun werk, dan kan ik de hele wereld aan!
P.S.: Bij het boeken moest ik al aangeven dat ik slechtziend was en graag een begeleider wilde. In het Engels maakte hij daar een ‘walker’ van wat hij daarna weer in het Nederlands vertaalde dat ik een looprek nodig had.
