Ik krijg vaker de vraag hoe het geven van lezingen is ontstaan. Het korte antwoord is dat ik als baby in een bak met microfoons ben gevallen. Voor het juiste antwoord is iets meer uitleg nodig.
Op de basisschool schreef ik al graag verhalen, verhalen vol fantasie en onmogelijke dingen. Daarbij vond ik het geven van spreekbeurten ook erg leuk, dit omdat ik kon laten horen wat ik over een bepaald onderwerp allemaal wist én ik het leuk vond anderen hierover te vertellen in de hoop dat zij dit ook interessant zouden vinden.
Na mijn middelbare schooltijd ging ik de opleiding tot onderwijsassistent volgen in Helmond. Hier moest je geregeld lessen oefenen op je klasgenoten en in stages stond je ook altijd voor een volle klas. Tijdens deze en mijn vervolgopleidingen haalde ik vaak hoge cijfers voor presentaties. In die tijd begon ik ook met het schrijven voor de Horster carnavalskrant en het schrijven van carnavalsliedjes. Daarbij werd ik af en toe gevraagd om kleine bijeenkomsten aan elkaar te praten en als DJ vond ik het ook altijd een uitdaging om de mensen te entertainen.
Van het schrijven van liedjes ging het ook naar het zingen van liedjes. Met enkele vrienden begon ik een clubje dat carnavalsliedjes zingt. Zingen kan ik absoluut niet (en nee, ik ben niet zo’n type dat zegt dat hij niet kan zingen, maar vervolgens wel Idols wint). We eindigden op de liedjesavond steevast op de laatste plaats, maar ik genoot er wel van om op de bühne te staan. Uit het niets wonnen we een paar jaar later de Horster liedjesavond met ons carnavalsnummer en dat betekende: touren! Een opname bij een professionele studio en tientallen optredens volgden. Dat ik echt niet kan zingen bleek toen ik mijn deel van het liedje moest inzingen. Ik begon te zingen en de opnameleider draaide zich een ruimte verderop om naar mijn vrienden met de vraag: “Hij doet voor spek en bonen mee, toch?”. Voor de vorm liet hij mij het liedje nog af zingen, maar wonderbaarlijk genoeg stond mijn opname er in één keer op. Toen we een jaar later weer in deze studio kwamen, wilde de opnameleider via de hoofdtelefoon instructies geven. Hij hield de spreekknop echter te lang ingedrukt waardoor ik nog hoorde wat hij wederom tegen mijn vrienden zei: “Gelukkig heeft ie er wel plezier in”.
Met mijn zanggroepje Frank en de Sterren (check Spotify) geven we nu enkele tientallen optredens per jaar. Geregeld zitten hier zalen of pleinen bij vol met duizenden mensen. Iedere keer weer een kick om voor zoveel mensen te mogen optreden. Het hoogtepunt bereikten we in 2020 toen we met ons liedje doordrongen tot de finale van het beste Limburgse carnavalsliedje. Optreden voor een zaal met 7.000 feestvierders en nog eens tienduizenden kijkers live thuis.
Ik mocht steeds vaker mijn geschreven teksten voor de carnavalskrant voordragen. Ik geniet zowel van het optreden zelf als van de voorbereiding, waarin ik op een creatieve manier op zoek ga naar originele grappen. Iets dat de ene keer beter lukt dan de andere keer. In 2019 had ik de eer om de bruiloft van mijn zus Marloes en haar man Niels als officieuze BABS aan elkaar te praten. Toen was al duidelijk dat ik niet meer terug kon keren als werknemer in de zorg. Vaak kreeg ik de vraag waarom ik niet iets met het spreken ging doen. Dit heeft een hele tijd in de ijskast gestaan.
In 2022 was ik inmiddels op verschillende manieren bekend met het zijn van zorgontvanger. Er vielen me als zorgontvanger veel dingen op die anders konden. Het liet me ook reflecteren op mijn eigen handelen, toen ik nog zorgverlener was. Ik had ook heel veel dingen anders kunnen of misschien wel moeten doen. Hier sprak ik geregeld over met een vriend die zich aan het omscholen was tot zorgprofessional. Hij vond dit interessante verhalen en nodigde me uit om dit eens bij hem in de klas te komen vertellen. Omdat ik niet lukraak wat wilde vertellen, bedacht ik een zo compleet mogelijk verhaal met de benodigde achtergrondinformatie. Gewapend met mijn PowerPoint ging ik zo mijn eerste gastles verzorgen. De reacties hierop waarop dusdanig positief dat ik meteen gevraagd werd voor nog meer gastlessen. Toen ook enkele businessclubs interesse toonden, ben ik serieuzer na gaan denken over hoe ik dit professioneel aan kon pakken. Ik nam contact op met Niek van den Adel, internationaal spreker, en bezocht een lezing van hem. Wat hij op het podium liet zien, inspireerde en motiveerde mij enorm: een verschrikkelijke situatie omzetten in iets krachtigs. Ik twijfelde of mijn verhaal interessant genoeg zou zijn en of het iemand zou boeien. Hoewel het mij nog steeds vaak verbaast dat mensen mijn verhaal inspirerend vinden, ben ik er wel achter gekomen dat mijn situatie, net als die van Niek, niet de standaard is.
Mijn carrière als spreker is nog maar net begonnen en ik ben vastberaden om hier een vervolg aan te geven.
Mocht je niet geloven dat ik echt voor zoveel mensen heb ‘gezongen’, klik (op eigen risico) op onderstaande link voor de beelden. Let op: gehoorschade wordt niet vergoed.
