Natuurlijk ben ik al hard aan het trainen om in september van Horst naar Utrecht te kunnen lopen. Dinsdag liep ik samen met Petra een grote ronde, toen we in de bossen van Geijsteren werden aangesproken. De BSO van de Mukkenstal uit Leunen was hier in en rondom een waterplas aan het spelen. In het voorbijlopen sprak één van de kinderen Petra aan: ‘Waar is die stok voor?’
‘Vraag maar aan Koen zelf, die weet het ‘t beste’ was het antwoord van Petra. Voor het eerst droeg ik een volledig zwarte bril die mijn kleine beetje restvisus nog wegnam. Dit om mijn ogen tijdens het wandelen wat meer rust te geven. Voor het gemak deed ik de bril even af en na enkele seconden scannen stonden er een tiental kinderen in alle leeftijden van de basisschool voor ons. Is het helemaal donker als je blind bent? Waar is die stok voor? Is dat moeilijk het lopen met die stok? Wat zie je door die bril? Een vragenvuur vloog onze kant op. Even dacht ik na, maar toen stak ik de stok naar voren: ‘Wie wil er eens proberen?’ Dat was niet aan dovenmansoren (ha-ha) gericht. Er vormde zich netjes een rijtje en om de beurt droegen de kinderen de bril en liepen met de stok een heuveltje op en af. Na een minuut of tien en na alle vragen beantwoord te hebben, liepen Petra en ik weer lekker verder.
Een goed gevoel kwam al snel naar boven. Kinderen zijn vaak eerlijk in hun vragen en nu lukte het om er goed antwoord op te geven.
