UitZicht

‘Beste Koen, 

Door een toevalligheid van wederzijdse connecties belandde ik op je LinkedIn pagina en las ik je fascinerende verhaal in een artikel van Jelle van Hees (Hallo Horst aan de Maas). Leven met het syndroom van Usher en daar zo krachtig mee omgaan is bewonderenswaardig en biedt een inspiratie voor velen. Nu treed je op als gastspreker en geef je lezingen voor meer begrip over de ziekte, waarbinnen zowel positieve als negatieve ervaringen niet worden geschuwd. Bij alles wat ik las, dacht ik… hier zit een boek in. Je eigen biografie.

…’’

In de rest van de mail vertelt hij over zijn ervaringen als schrijver van theaterstukken en de biografische roman ‘Ik blijf bij je’ die hij met én over acteur Abbie Chalgoum schreef. 

Ik plof neer op de bank. ‘Een boek, over mij? Wie zou dat wat boeien?’ is mijn eerste gedachte. Ik was wel zelf al begonnen om alle verhalen op een rij te zetten, zeker nu het vers is weet ik alle details nog. Vroeg of laat zal ook Jet vragen hebben over de dingen die er gebeurden in de jaren dat het slecht met me ging. Nogmaals kwam de vraag in me op wie er verder interesse in zou hebben. Ik dacht even na, maar besloot ook al snel dat een kennismaking sowieso geen kwaad kon. We maakten een afspraak en voordat hij kwam heb ik zijn eerder geschreven boek geluisterd. Ik werd erg enthousiast van zijn schrijfstijl. Het boek luisterde, ondanks de heftigheid van het verhaal, lekker weg, dit was alvast positief. Ik zocht op LinkedIn naar onze gezamenlijke connecties en ik vroeg me af of ik via die personen wat meer informatie over deze nog steeds vrijwel onbekende man moest vragen. Dat deed ik niet, ik moest onbevooroordeeld de kennismaking in. Nog voor het verstrijken van het jaar zat de Venlonaar bij mij thuis aan de keukentafel. We kletsten en als echte Limburgers kwam het gesprek ook al snel op carnaval. ‘Ik schrijf wel eens wat liedjes en zing met wat vrienden in een groepje’, vertel ik hem. Hij reageert meteen enthousiast: ‘Ik ook’. Het blijkt dat we elkaars groepje ook nog kennen. Wij stonden namelijk ooit onverwachts in de finale van het beste carnavalsliedje van Limburg. Zijn trio treedt met opzwepende medleys uit het hele Limburgse land op, op de meeste uiteenlopende feestjes. ‘Hebben jullie met Pats Boem Paaf ook opgetreden tijdens de Horster liedjesavond van 2018?’ vraag ik hem. Hij antwoordt bevestigend en steekt een verhaal af over zijn ervaringen die avond. Toevalligerwijs was ik dat jaar prins van Horst en zodoende kruisten onze wegen zicht dus al eerder. Ik dook meteen in mijn archief en ja hor, daar was het plaatje dat ik zocht: een foto uit 2018 waar we gebroederlijk naast elkaar staan te zingen, nog onwetend van onze toekomstplannen samen. 

Alwin bekent dat hij zenuwachtig was voor mijn reactie op zijn mail, op mijn beurt beken ik zenuwachtig te zijn nu we hebben afgesproken dat ik een verhaal typ over een gebeurtenis en dat hij dit bewerkt. Met een diepe zucht van spanning druk ik twee dagen later op de verzendknop wanneer ik hem mijn eerste twee teksten toestuur. Één stuk tekst is serieus en de andere wat luchtiger. Nog geen dag later krijg ik de teksten alweer terug, met de nodige complimenten én tips. Ik beluister de nieuwe versies van mijn verhalen en ben razend enthousiast. Niet opschepperig bedoeld maar ik vind zelf dat ik wel leuk kan schrijven, zeker voor een niet-schrijver. Ik was dus al best tevreden over de stukken die ik had gestuurd. Wat ik echter terugkreeg van Alwin was zeker tien, wat zeg ik, honderd maal zo goed. Onnodige informatie was geschrapt, dingen waren samengevoegd en het was vooral veel beeldender geschreven. De stukken waren hierdoor korter maar veel boeiender dan eerst. Ik beleefde de dingen ook alsof ik er weer was. 

We besloten nog enkele keren af te spreken en Alwin bezocht met zijn vriendin en moeder een lezing van mij. Hij wist me te overtuigen dat er echt markt is. Ik weet inmiddels wel dat mijn verhaal niet standaard is, maar twijfel nog steeds af en toe of er überhaupt ’n boek verkocht gaat worden, ik ben toch maar gewoon Koen. In heel 2023 werkten we aan het eerste deel van het manuscript. We bezochten elkaar geregeld en ook de nodige biertjes werden al gedronken. De werktitel voor het boek was ‘Blieve Loepe’, uiteraard vernoemd naar mijn favoriete liedje van zijn en mijn favoriete band Rowwen Hèze. Alwin bedacht hier een prachtige ondertitel bij: ‘Hoe het leven loopt, tot je plots loopt om te overleven’. Ook luisterde ik een jaar lang naar biografieën van bekende en onbekende mensen om inspiratie op te doen. Zo luisterde ik naar ‘Niet horen, niet zien, niet zwijgen’ van mede-Usher Joyce de Ruijter, naar Niek van den Adel’s ‘Crash’ over zijn leven met een dwarslaesie. In datzelfde genre luisterde ik naar ‘Waar een wiel is, is een weg’ van Jaap Bressers. Een boek, dat alleen al gezien de titel, vol zit met humor ondanks het serieuze onderwerp. Ik luisterde nog tientallen boeken waarbij ik vorige week in enkele dage het boek ‘Tim’ luisterde, over het bizarre levensverhaal van de overleden DJ en producer AVICII. 

Eind 2023 hadden we iets meer dan de helft op papier staan en vonden we het tijd om een uitgeverij te gaan zoeken. Wederom een spannend moment. We besloten te wachten tot ruim na de feestdagen en eind januari enkele uitgeverijen aan te schrijven. In september van 2023 nodigde ik Alwin uit om samen naar een concert van ‘onze’ band te gaan, op 7 maart 2024 deden ze wederom Venlo aan. Toeval of niet maar een uur voor ik naar Venlo vertrok, krijg ik een uitzinnig spraakbericht van Alwin: WE HEBBEN EEN UITGEVER, WOEHOE! Ik open snel mijn mail en lees daar de zeer enthousiaste reactie van een uitgeverij op ons eerste deel van het manuscript. Je kunt je voorstellen dat we die avond nog net wat harder hebben gefeest dan we al van plan waren. Inmiddels was de werktitel veranderd naar ‘UitZicht’. Dit omdat een titel in het dialect minder aanspreekt. Daarbij heeft ‘UitZicht natuurlijk een mooie dubbele betekenis, credits hiervoor zijn voor Puk. 

Dinsdag 21 mei was dan de grote dag. In Maassluis tekenden we het contract met uitgeverij De Brouwerij | Brainbooks. Een uitgeverij die veel boeken uitgeeft waarin het thema ‘gezondheid’ een rol speelt. Daarnaast staan ze landelijk op de vierde plaats van beste uitgeverijen op het gebied van biografieën. We kijken enorm uit naar de samenwerking met Henriette Faas (eigenaresse uitgeverij) en Gerrit Hoogstraaten (redacteur). De kennismaking en ondertekening van het contract was in ieder geval veelbelovend. Twee ontzettend hartelijke en lieve mensen waar we veel aan gaan hebben. We streven ernaar om het boek begin volgend jaar uit te brengen.

Ik kan zelf geïnspireerd raken door mensen, maar vind het verschrikkelijk om te zeggen dat ik mensen inspireer. Ik ben enorm trots dat ik ben gekomen waar ik nu ben en dat is dan ook de grootste reden om dit boek te schrijven. Om te laten zien hoe slecht het ging, maar hoe goed het nu gaat. Als er dan straks ook maar één iemand iets aan heeft, is het doel bereikt. 

Ik heb nog wel eens gedacht of ik me niet blind (haha) staar op Alwins schrijfkunsten. Ik vind de liedjes die hij schrijft leuk en zijn boek vind ik erg goed. Maar ik heb wel vaker dat ik iets goed of leuk vind en dat de rest van de wereld het bagger blijkt te vinden. In deze situatie wordt mijn gevoel toch wel bevestigd. Alwins boek met Abbie Chalgoum is inmiddels een zeer succesvolle theaterproductie van Toneelgroep Maastricht en er komt ook een film van die is aangekocht door KRO-NCRV. Van zowel het theaterstuk als de film heeft Alwin de tekst geschreven. Ook kreeg hij voor het boek een nominatie voor de bronzen uil, een prijs voor debutanten. Daarbij worden zijn meer dan 60 theaterstukken nog steeds landelijk verkocht en komen er nog enkele grote producties aan die hij geschreven heeft. Ik weet dus dat ik met Alwin een fantastische schrijver heb. Garantie dat het boek een succes wordt is dat uiteraard niet, maar met Alwin heb ik wel de garantie dat mijn verhaal goed en mooi op papier komt te staan. Ik had me dus geen betere schrijver kunnen wensen. Daarbij heb je hopelijk ook gelezen dat het ontzettend goed klikt tussen ons en dat we veel lol hebben. Niet geheel onbelangrijk omdat we elkaar de komende maanden behoorlijk veel gaan spreken. Ik heb er zin in!